Herr Schmidt
Herr Schmidt. Zo heet de kat van Daniel Domscheit-Berg, schrijver van een boek over Wikileaks.
Zijn toenmalige vriend Assange pestte Herr Schmidt door het dier voortdurend te bedreigen en nu lijdt de kat aan psychosen, zo beweert de auteur.
Seks zonder condoom zal Assange snel vergeven worden in de publieke opinie, maar die kat pesten dat kan nog wel eens nare gevolgen hebben. Althans, dat moet Domscheidt-Berg hebben gedacht.
Net zoals bij die condoomloze seks denk ik dan weer: “Waar hebben we het hier in godsnaam over?
Een kat! Met de naam van een Duitse kampbeul.
Er is toch geen misverstand? We hebben het toch echt over die voortdurend zichzelf likkende en verharende viervoeters die een zonnige dag besteden om een vogeltje dat nog leeft urenlang met veel plezier uit elkaar te scheuren en te plukken? Om dan trots met de schamele resten de keuken binnen te lopen?
Als een mens zich in het openbaar zo fanatiek en vol vilein sadisme op een willekeurige diersoort zou storten, dan zou de politie eraan te pas komen. Met wapens in de aanslag. Maar bij katten mag dat. “Och kijk! Wat schattig, onze Mimi komt haar prooi naar het bazinnetje brengen!”
Volgens Domscheidt-Berg achtervolgde Assange de kat om hem vervolgens de stuipen op het lijf te jagen door met gespreide wijs- en middelvinger naar de nek van de kat uit te halen. Mag dat niet, dan? Dat is toch Spielerei?
Ik vind trouwens dat een man als Assange die zoveel gedaan heeft om het martelen van mensen tegen te gaan best eens een vertegenwoordiger van een diersoort, die het martelen tot sport heeft verheven, te lijf mag gaan.
Zeker als dat dier een kat is en Herr Schmidt heet.
