Vrouwen zeggen vaak dat ik niet helemaal goed bij mijn hoofd ben. Als zij dat beweren, dan moet het wel waar zijn. Nergens is zo’n overdaad aan ervaringsdeskundigheid op het vlak van mentale deficiëntie als onder vrouwen.
De vrouw is enerzijds – naar eigen zeggen – zwaar superieur aan de gemiddelde man, terwijl ze anderzijds – ook alweer naar eigen zeggen – vrijwel over de hele wereld onderdrukt wordt. Het is ‘t één of het ander. Je bent superieur of je wordt onderdrukt. Het kan niet alletwee waar zijn, tenzij je die onderdrukking als een gehaaide masochist over jezelf hebt afgeroepen.
Misschien moeten we de Nobelprijs voor de Vrede die nu naar vrouwenactivisten gaat maar niet al te serieus nemen. Nog niet zo heel lang geleden ging diezelfde prijs naar een bevriend staatsman die tot op de dag van vandaag met moordcommando’s het Midden-Oosten terroriseert. Waarschijnlijk moeten we die prijs in een breder perspectief zien – meer als een aanmoediging voor hen die (nog) geen idee hebben wat vrede is en er nooit zelf hun leven voor willen of zullen riskeren.
Er zal best heel wat geleden worden door vrouwen in veel landen. Ik denk dat diezelfde constatering ook opgaat voor mannen, intellectuelen, kunstenaars, andersdenkenden, regulier slachtvee, etc. Om maar te zwijgen van het kleine, maar wel levenslange leed van goudvissen in een glazen kommetje.
Laten we gewoon hier in Nederland het meest dringende leed het eerst aanpakken door vrouwen bij geboorte meteen van een inschrijving bij de Kamer van Koophandel te voorzien om ze vanaf dat moment jaarlijks ambsthalve aan te slaan. Een soort Vrouwenheffing voor de eindeloze extra zorg die ze in hun leven gaan afdwingen. Al was het alleen maar door vermeende achterstelling of hun belachelijk lange levensduur waar geen enkel pensioenfonds tegenop kan beleggen.
Ik hoor U denken: nu is hij echt gek geworden! Misschien heb ik gewoon wat koorts, veroorzaakt door een longontsteking, maar hoe gek is het eigenlijk? Hebben we hier tegenwoordig niet ook een afgedwongen Kamer van Koophandelregistratie voor vrouwen die temidden van moordende competitie op het Internet de hoer “spelen”?
Je bent een hoer, of je bent het niet en in beide gevallen is dat vanaf ver voor ieder getraind oog zichtbaar. Dat gaat op voor vrouwen en in mindere mate ook voor mannen.
Er zijn slechts een paar beroepen in Nederland, waarvan iedereen stilzwijgend zeker weet dat ze gespeeld worden, bijvoorbeeld de functie van oppositieleider. Ach, misschien ook nog het beroep van Koningin, een vrouw die door een meute duur geklede dames en heren gedwongen wordt om met een tulband van 3500 Euro op haar hoofd het volk uit te leggen dat de broekriem weer eens aangehaald moet worden, terwijl Hare Majesteit zelf heus wel tijdens het kleine ritje in de Gouden Koets heeft gezien dat veel mensen zich allang geen broekriem meer kunnen veroorloven, laat staan een stevig touw voor om hun nek.
Nee, als je echte, brede en goed belastbare prostitutie aan het werk wilt zien dan zou je als politicus eens tijdens sluitingstijd op bezoek moeten gaan bij een gemiddeld café waar de barkeeper langs de toog loopt om rekeningen te innen.
“Jan, voor jou is het 244 Euro.” En tegen Annie die naast Jan op haar hakken staat te wankelen: “Had jij nog wat op de lat, schat?”
“Nee. Nooit. Weet je toch?” mompelt ze met een vage glimlach voordat ze geruisloos ineenzijgt en nog net niet met haar hoofd op de vloer stuitert omdat Jan haar op tijd weet op te vangen.
