Twee smaken
Ik was even een tijdje niet op Twitter geweest. Stephen Fry hield al een tijdje zijn mond dicht omdat hij aan een boek zit te werken. John Cleese laat ook zelden iets anders dan een verwarde schreeuw horen, dus het begon een beetje te vervelen. Alhoewel de laatste one-liner van Cleese er mocht zijn: “You think I am not hip? I am hipper than most, because I just had a new one implanted.”
Vandaag was ik er weer even en wat zie ik? Maxime Verhagen gaat onverdroten voort ons imago van bemoeizieke betweters internationaal te versterken. Ik kan mijn ogen eerst niet geloven, maar het staat er echt: “Krijg steun [van Kamer] voor pleidooi noodzaak sancties. Iran moet weten dat het menens is.” Wat een lachertje. “Boe!” roepen achter Uncle Sam’s rug.
Ja heren, ga zo nog even door. Van het eigen stoepje (niet) schoonvegen naar de wereldstoep schoonvegen van “het volgende grote gevaar”. Het is kennelijk maar een kleine stap voor hen die de weg al eerder wisten te vinden.
Ik wil zo graag weg uit dit land… Waar anders heb je een politiek systeem waar de zittende macht uit in ontkenning levende oorlogsmisdadigers bestaat en het leeuwendeel van de oppositie uit – excusez le mot – fascisten?
